Ziekte van Behçet

De ziekte van Behçet

De ziekte van Behçet, die voor het eerst beschreven is in 1937 door de Turkse dermatoloog Hulusi Behçet, Professor Ordinarius, MD, is een chronische aandoening die zweren in de mond en genitaliën veroorzaakt, evenals oculaire ontsteking. De ziekte van Behçet komt vaker voor bij mensen die op bepaalde breedtegraden leven, dat wil zeggen op de Zijderoute, in Turkije, mediterrane landen, Israël en Japan.

Naast deze belangrijke symptomen kan het destructieve effecten hebben op verschillende organen, waaronder belangrijke aders, het centrale zenuwstelsel (hersenen), gewrichten, de huid, het spijsverteringssysteem en de longen.

Oorzaken van de ziekte van Behçet

De oorzaken van de ziekte van Behçet zijn niet precies bekend. Het immuunsysteem is beschadigd en er is sprake van ontsteking van de bloedvaten. De aanzet voor deze reactie is echter niet bekend. Hoewel genetische factoren, eerdere ziekten en omgevingsfactoren verantwoordelijk worden geacht, kan geen alleenstaande oorzaak worden aangewezen.

Behandeling van de ziekte van Behçet

Het doel van de behandeling van de ziekte van Behçet is het verlichten van klachten en het voorkomen van blindheid. Het geneesmiddel dat wordt gebruikt en de duur van de behandeling hangen af van de toestand van de patiënt. In sommige gevallen kunnen meerdere medicijnen tegelijkertijd worden gebruikt. Tegenwoordig kan het gezichtsvermogen bij ongeveer 80% van de patiënten met de ziekte van Behçet behouden blijven.

Voorbereid door de Dünyagöz Hospital Editorial Board.

*Pagina content is uitsluitend bedoeld voor informatieve doeleinden. Raadpleeg uw arts voor diagnose en behandeling.