Glaucoom Diagnose

Glaucoom kan iedereen overkomen en vroege diagnose is de enige manier om verlies van gezichtsvermogen door de ziekte te voorkomen. Tenzij er aanzienlijke schade is als gevolg van glaucoom in het gezichtsveld, kan de patiënt zich niet bewust zijn van dit verlies van gezichtsvermogen. Daarom is het belangrijk om jaarlijkse oogonderzoeken en -analyses uit te voeren. Ongeveer 2,5 op de 100 mensen lopen het risico op glaucoom (oogdruk), vooral boven de leeftijd van 40 jaar, en het risico op glaucoom toe met leeftijd. Glaucoom kan vroegtijdig worden vastgesteld met een grondig oogonderzoek. Daarom zijn jaarlijkse oogonderzoeken zeer belangrijk.

Hoe wordt glaucoom gediagnosticeerd?

1. Intraoculaire druk (IOD) meting: IOD kan worden gemeten met verschillende methoden. Dit zijn luchtmeting, meting met applanatiemethode, en metingen met apparaten zoals Tonopen en Icare. Over het algemeen is de IOD 98% 22 mmHg en lager. Het drukverschil tussen de twee ogen is meestal minder dan 4 mmHg. Het meten van de IOD alleen laat niet zien of iemand glaucoom heeft of niet.
2. Hoornvliesdikte (Pachymetrie) meting: Het helpt de arts te beslissen of medicatie moet worden gestart bij sommige patiënten. De gemiddelde hoornvliesdikte is normaal gesproken ongeveer 530 microns. Bij patiënten met een hoge hoornvliesdikte kan de oogdrukmeting boven de normale waarde uitkomen als een valse hoogte, of de oogdruk kan worden onderschat bij patiënten met een hoornvliesdikte van minder dan 500 microns.
3. Gonioscopie: Het is een onderzoek van de voorste kamerhoek, het gebied waar het oogwater uitkomt in de haarvaten, en de netvormige structuur van de "oogafvoer" is een belangrijk onderdeel van het glaucoomonderzoek. Veranderingen zoals ophopingen, verklevingen, vernauwingen, scheuren en nieuwe vaatvormingen zullen onze diagnose en behandeling aansturen.
4. Geautomatiseerde gezichtsveldmeting: Het is belangrijk bij de diagnose en vervolg van glaucoom. Met deze methode worden verliezen in het gezichtsveld als gevolg van de door glaucoom aangetaste zenuwcellen, waarvan de persoon zich niet bewust is, gedetecteerd. Afhankelijk van het stadium van de ziekte kunnen bepaalde delen van het gezichtsveld aan een meer gedetailleerd onderzoek worden onderworpen. Bovendien kan door de testen te analyseren die op regelmatige tussenpozen worden uitgevoerd, worden bepaald of er in de loop der jaren sprake is van progressie in opeenvolgende gezichtsveldtesten. In de afgelopen jaren kunnen resultaten van gezichtsveldtesten worden gecombineerd met tests zoals optische coherentietomografie (OCT) die hieronder worden vermeld voor structuur-functieanalyse. Op deze manier is het mogelijk om de ziekte veel nauwkeuriger en preciezer te diagnosticeren en te volgen.
5. Analyse van de oogzenuwkop, de zenuwvezellaag en het maculaire gebied: We kunnen glaucoom-gerelateerde veranderingen, vooral in de oogzenuwkop, de retinale zenuwvezellaag en het maculaire gebied, zeer zorgvuldig detecteren met OCT. Door gebruik te maken van de verschillende functies van deze methode kunnen we glaucoom in een heel vroeg stadium diagnosticeren, voordat er verlies in het gezichtsveld is en de patiënt nog geen klachten heeft. We kunnen ook zeer nauwkeurig bepalen of de ziekte is gevorderd in gediagnosticeerde gevallen en aan de hand hiervan onze behandeling opnieuw plannen. Door gebruik te maken van de angiografiefunctie van dezelfde methode kunnen we de capillaire dichtheid onderzoeken in gebieden die door glaucoom kunnen worden aangetast.
6. Beeldvormingsmethoden van het voorste segment: Het detecteren van veranderingen in de formaties in het voorste deel van het oog, dat we het voorste segment noemen, is ook van groot belang bij de diagnose en het vervolg behandeling van glaucoomgevallen. We kunnen belangrijke parameters zoals de voorste kamerhoek, iris-helling en voorste kamerdiepte verkrijgen met de OCT-test van het voorste segment. We kunnen ook de formaties die iets verder naar achteren liggen, die we niet kunnen evalueren met OCT, onderzoeken met ultrasone biomicroscopie (UBM).
7. Andere testen: In de diagnose en follow-up van glaucoompatiënten kunnen tests zoals orbitale B-mode echografie, angiografie, elektrofysiologische tests, microperimetrie en onderzoek onder algehele narcose (vooral bij baby’s) worden uitgevoerd wanneer dat nodig is.

Voorbereid door de Dünyagöz Hospital Editorial Board.

Laatste bewerkingsdatum: 18.12.2022 

*Pagina content is uitsluitend bedoeld voor informatieve doeleinden. Raadpleeg uw arts voor diagnose en behandeling.